Watykan zatwierdził dekrety o cudach i heroiczności cnót. To otwiera drogę do beatyfikacji Polaka, Bernarda Łubieńskiego.
O. Bernard Łubieński. Fot. Redemptoryści
Papież Franciszek zatwierdził w środę dekrety o cudach, otwierające drogę do świętości pięciu osobom. Najbardziej znani są papież Paweł VI oraz arcybiskup Oscar Romero, męczennik z Salwadoru. Wiadomo już,
że kanonizacja papieża Pawła VI odbędzie się 28 października, na zakończenie XV Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów.
Wydane przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych dekrety dotyczyły również uznania heroiczności cnót. Wśród tych ostatnich znalazł się polski redemptorysta, misjonarz, ksiądz Bernard Łubieński.
Bernard Łubieński, urodził się 9 grudnia 1846 r. w Guzowie koło Warszawy, jako syn Tomasza i Adelajdy Łubieńskich, w wielodzietnej rodzinie ziemiańskiej, z której dwóch synów obrało stan kapłański, a dwie córki wstąpiły do klasztoru. Dzieciństwo i wczesną młodość przeżył w domu rodzinnym. Po zdobyciu w kraju wykształcenia podstawowego zamieszkał w 1857 r. wraz z rodziną w Petersburgu, skąd udał się na dalszą naukę do Anglii, do Kolegium św. Cuthberta w Ushaw. W 1864 r. wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Redemptorystów) i 7 maja 1866 r. złożył śluby zakonne w Bishop Eton koło Liverpool. Tam rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne, które ukończył w międzynarodowym seminarium zakonnym w Wittem, w Holandii. Święcenia kapłańskie przyjął w Akwizgranie (Aachen) 29 grudnia 1870 r. Przez jedenaście lat pracował w Anglii jako misjonarz i duszpasterz wśród katolików angielskich i polskich emigrantów. Pełnił też odpowiedzialne obowiązki w swej wspólnocie zakonnej. Był apostołem kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Leksykon polskich świętych, błogosławionych i sług Bożych
Leksykon prezentuje 39 świętych, 222 błogosławionych oraz 298 sług Bożych, córek i synów naszej Ojczyzny lub w różny sposób z naszym krajem związanych, jak np. św. Wojciech czy św. Cyryl i Metody. Biogramy zawierają najaktualniejsze informacje o stanie procesów, część wzbogacono także fragmentami rozważań św. Jana Pawła II, któremu poświęcono szczególnie obszerny biogram.
W 1883 r. o. Łubieński powrócił do Polski i współtworzył klasztor redemptorystów w Mościskach. Tam rozwinął działalność duszpasterską i misyjną. Wyjeżdżał na misje do Wielkopolski, na Pomorze, do Galicji, Warszawy, Westfalii, Anglii oraz na Kaukaz. Pracował niestrudzenie, pomimo paraliżu nóg, jakiego doznał w 1885 r. Był przełożonym domu zakonnego w latach 1894-1903 oraz w latach 1912-1918.
Jego praca misyjna przyczyniła się do powstania nowych klasztorów redemptorystów, a także do zakładania w Polsce oddziałów Bractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przed I wojną światową pracował także w Krakowie. Zmarł 10 września w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wolskim.
Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. 14 kwietnia 1982 r. dokonano ekshumacji z Cmentarza Wolskiego w Warszawie doczesnych szczątków o. Bernarda Łubieńskiego. Rozpoznane i zabezpieczone kości Sługi Bożego złożono w grobowcu w kościele św. Klemensa w Warszawie. 30 marca 1998 r. Kongregacja Spraw kanonizacyjnych w Rzymie stwierdziła ważność i prawomocność procesu informacyjnego.
Do beatyfikacji pozostaje jeszcze przeprowadzenie dowodów na temat cudu zdziałanego przez Boga za wstawiennictwem Sługi Bożego. Redemptoryści, szczególnie w Polsce, zwracają się do wiernych z prośbą o modlitwę w intencji cudu i nowych łask za wstawiennictwem o. Bernarda Łubieńskiego.
CNA, Redemptoryści. BM
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.