Nie chodził na Mszę, a został świętym
Fot. Biały Kruk/św. Rafał Kalinowski
Rzetelna, nie romantyczna służba Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie, bez biernego oczekiwania na nadejście „lepszych czasów” to aktualna recepta na życie św. Rafała Kalinowskiego.
Nim Józef został świętym Rafałem, długo poszukiwał swojego miejsca w życiu. Nie należał także do osób szczególnie praktykujących. Wszystko jednak z czasem się zmieniło. Jak doszło do tej wewnętrznej przemiany?
Józef Kalinowski przyszedł na świat 1 września 1835 r. w Wilnie, w domu profesora Andrzeja Kalinowskiego i pochodzącej z Mińszczyzny Józefy Połońskiej. Wkrótce po jego narodzinach matka zmarła.
W wieku ośmiu lat Józef rozpoczął edukację w Instytucie Szlacheckim – szkole, w której nauczycielem matematyki był jego ojciec. Po ukończeniu Instytutu, za namową ojca, przyszły święty wstąpił do Instytutu Agronomicznego. Po dwóch latach złożył podanie o przyjęcie do inżynierskiej szkoły budowy dróg i mostów w Petersburgu. Z braku miejsc jego prośba została odrzucona, więc zapisał się do wojskowej Mikołajewskiej Akademii Inżynierskiej. Wtedy właśnie osłabła jego wiara. Na Msze święte chadzał sporadycznie.
Po uzyskaniu stopnia oficerskiego Józef Kalinowski pozostał na uczelni jako adiunkt na wydziale matematyki. Szybko jednak znudziło go to zajęcie Zaangażował się w pracę przy wytyczaniu nowej linii kolejowej Kursk‑Kijów‑Odessa. Czas po pracy poświęcał lekturze. Otrzymane w prezencie „Wyznania” św. Augustyna rozbudzały w nim potrzebę rozmowy z Bogiem.
La Wadowice papale
Album pokazuje zarówno dawne związki Papieża z Wadowicami, jak i Wadowice współczesne – pięknie odnowione, zadbane, naprawdę godne miana miasta papieskiego. Kreślone są tu dwa portrety jednocześnie – miasta oraz związanego z nim nierozerwalnie i na zawsze Karola Wojtyły – Jana Pawła II.
W 1860 r., na własną prośbę, został przydzielony do garnizonu twierdzy w Brześciu nad Bugiem. Złożona jeszcze przed Powstaniem Styczniowym prośba o zwolnienie z armii została przez zwierzchników rozpatrzona pozytywnie. Gdy odzyskał wolność, zaangażował się w powstanie. Działał długo we władzach powstańczych, mimo iż jego koledzy bywali aresztowani. W końcu sam trafił do więzienia. Podczas przesłuchań nikogo nie obciążył. Całą „winę” wziął na siebie. Zasądzony wyrok – kara śmierci – został zmieniony na dziesięć lat katorgi. Nie były to lata stracone. Zarówno w Nerczyńsku i Usolu, gdzie początkowo trafił, jak i potem w Irkucku przyszły święty wzrastał duchowo. Tam właśnie podjął decyzję, że gdy wróci do Polski, wstąpi do klasztoru.
Dzięki zabiegom własnym oraz rodziny uzyskał zwolnienie z reszty kary. Przed pójściem do klasztoru powstrzymywał go jednak dług, jaki jego rodzina zaciągnęła, aby mu pomóc na zesłaniu. Na szczęście otrzymał propozycję objęcia posady opiekuna księcia Augusta Czartoryskiego. W efekcie tej opieki książę wstąpił później do salezjanów. Jan Paweł II w 2004 roku beatyfikował go.
W 1877 r. Kalinowski wstąpił do klasztoru i przyjął nowe imię – Rafał od św. Józefa. Po przejściu formacji karmelitańskiej oraz zdobyciu wykształcenia teologicznego na Węgrzech w 1881 r. złożył śluby wieczyste, po czym przyjechał do klasztoru w Czernej. Tu otrzymał święcenia kapłańskie.
Rafał Kalinowski został przeorem w Czernej i reformował tamtejszą wspólnotę. Był także wizytatorem i spowiednikiem krakowskich karmelitanek. Dzięki niemu powstały też klasztory męskie w Wadowicach i Krakowie. Znany był jako znakomity spowiednik. Całe godziny poświęcał na posługę w konfesjonale. Ciężka praca przełożonego i duszpasterza wyczerpywała siły o. Rafała. Odszedł 15 listopada 1907 r. w Wadowicach jako przeor tamtejszego klasztoru. Jego szczątki złożono na terenie klasztoru w Czernej.
Leksykon polskich świętych, błogosławionych i sług Bożych
Leksykon prezentuje 39 świętych, 222 błogosławionych oraz 298 sług Bożych, córek i synów naszej Ojczyzny lub w różny sposób z naszym krajem związanych, jak np. św. Wojciech czy św. Cyryl i Metody. Biogramy zawierają najaktualniejsze informacje o stanie procesów, część wzbogacono także fragmentami rozważań św. Jana Pawła II, któremu poświęcono szczególnie obszerny biogram.
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.