Abp Depo: Potrzeba nam dzisiaj modlitwy zgiętych kolan!

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu człowieka !

Wraz z całym Narodem i Kościołem w Polsce przeżywamy Jubileusz 100 – lecia odzyskania niepodległości. Wielkość daru wolnej Ojczyzny i całe dziedzictwo, które kryje się pod drogim każdemu słowem Polska nie pozwala ograniczyć naszego dziękczynienia Bogu i Maryi do jednego dnia czy wydarzenia. Liczne inicjatywy podejmowane w jubileuszowym roku mają nie tylko wzmocnić naszą tożsamość narodową, ale również przypomnieć, że wolność przez Boga jest nam wszystkim nie tylko dana, ale również zadana. Szczególnymi adresatami daru niepodległości narodowej i wolności osobistej są ludzie młodzi. To od nich zależy kształt przyszłej Polski, to czy Ojczyzna nasza pozostanie wierna Bogu, Chrystusowemu Krzyżowi i Jego Ewangelii, czy też ulegnie pokusie źle pojętej wolności.

1.     Potrzeba świadków

Na drodze chrześcijańskiego wychowania, a także rozeznania życiowego powołania, oprócz głoszonego i rozważanego słowa Bożego potrzebne jest świadectwo ewangelicznego życia. Wielu młodych ludzi zapragnęło wejść na drogę życia małżeńskiego i założyć szczęśliwą rodzinę spotykając na swojej drodze świadectwo małżonków, którzy darząc się miłością i zaufaniem na fundamencie sakramentu małżeństwa, założyli kochającą się rodzinę. Podobnie większość księży spotkała w młodości kapłana, który zachwycił ich przeżywaniem swego powołania. Nie inaczej bywa w przypadku powołania do życia zakonnego. To przez radosne świadectwo osób konsekrowanych, którzy w sposób radykalny praktykują ubóstwo, posłuszeństwo i czystość, wielu młodych ludzi rozpoznało i odpowiedziało na łaskę powołania zakonnego. Jako rodzice, księża, katecheci i nauczyciele bądźmy zatem wiarygodnymi świadkami wprowadzającymi słowo w czyn, bo inaczej będziemy „słuchaczami oszukującymi samych siebie” (Jk 1, 22).

Szczególnym przykładem wyboru drogi życiowej dla młodych ludzi jest nasz polski Patron św. Stanisław Kostka. Świadectwo św. Stanisława, choć jego ziemskie życie zakończyło się 450 lat temu, jest wciąż żywe i aktualne. Św. Stanisław Kostka odznaczał się wieloma cnotami i dobrymi cechami charakteru. Był pobożnym młodzieńcem, który zawsze znajdował czas na modlitwę i pielęgnował nabożeństwo do Matki Bożej, a przede wszystkim żył w komunii z Panem Jezusem przez dar Eucharystii. Pracował i uczył się, jak sam napisał, „aby podobać się Bogu i ludziom, by w przyszłości służyć Ojczyźnie i sobie samemu przynieść korzyść”. Jego dewizą życiową były słowa: „do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich winienem żyć”.

To, co wyjątkowo zdumiewa w życiu św. Stanisława, to jego odpowiedź na łaskę powołania. Przekonany, że Pan Jezus powołuje go do życia konsekrowanego w zakonie Ojców Jezuitów z wielką determinacją dążył do wypełnienia woli Bożej.  Z powodu sprzeciwu rodziców, nie mógł zrealizować swojego powołania  w Wiedniu, gdzie uczył się w kolegium Księży Jezuitów. Dlatego wyrzekł się znacznej ojcowizny i przebrany w zwykłe płócienne, pospolite ubranie wyruszył  w podróż, mając nadzieję, że w innym miejscu zostanie przyjęty do zakonu. Przeszedł pieszo setki kilometrów, by poprzez Augsburg dotrzeć do Dylingi,  a później do Rzymu. Tam realizując powołanie, zakończył ziemskie życie  15 sierpnia 1568 r., mając zaledwie 18 lat.

2.     Proście Pana żniwa

W procesie wychowania chrześcijańskiego i towarzyszenia młodym w wyborze drogi życiowej oprócz słowa i świadectwa równie ważna jest modlitwa. Niedawne wspomnienie św. Moniki, a dzień później jej syna św. Augustyna przypominają, że „każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł” (Jk 1, 17). Nie inaczej jest w przypadku dobrego wychowania i łaski powołania. Św. Monika pomimo swojego autentycznie chrześcijańskiego życia i matczynego trudu wychowania, cierpiała z powodu grzesznego życia swojego syna Augustyna. Nie tracąc nigdy nadziei przez kilkanaście lat prosiła Boga o jego nawrócenie. Jej ufna modlitwa została wysłuchana. Św. Augustyn dzięki łasce Bożej nie tylko się nawrócił, ale został biskupem i doktorem Kościoła.

Na wzór św. Moniki, jako rodzice i wychowawcy módlmy się za powierzone nam dzieci i młodzież. Nieustanna modlitwa za młodych nabiera szczególnego znaczenia w kontekście kryzysu powołań do życia kapłańskiego, którego doświadczamy również w naszej Archidiecezji. Dziękuję za odważne świadectwo publicznej modlitwy, pokuty i postu kapłanów. Proszę, by w miejsce zakończonej inicjatywy o nazwie „Modlitwa serc i stóp kapłańskich” została podjęta w ciągu roku szkolnego „Modlitwa zgiętych kolan”.

3.     Modlitwa zgiętych kolan

„Modlitwa zgiętych kolan” to modlitwa na kolanach przed Najświętszym Sakramentem. Jej celem jest w pierwszym rzędzie uwielbienie i adoracja Pana Jezusa prawdziwie obecnego w darze Eucharystii. Obecność przed Panem Jezusem Eucharystycznym to również najlepsza okazja, by dziękować za dar kapłaństwa i modlić się o nowe powołania do życia kapłańskiego. Sakrament kapłaństwa bowiem jest nierozerwalnie związany z Eucharystią. Wierzę, że uszanowanie naszych kościołów i kaplic jako miejsc świętych, godne sprawowanie Najświętszej Ofiary i uwielbienie Jezusa Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie będzie owocować nowymi powołaniami kapłańskimi.

Postawmy sobie pytanie: jaka jest nasza wiara w rzeczywistą obecność Pana Jezusa pośród nas? Jaka jest nasza wdzięczność, czy owocuje ona świadectwem codziennego życia? Wielki święty naszych czasów św. Ojciec Pio w jednym ze swoich listów przekazał skargę Pana Jezusa, który powiedział: „Zostawiają mnie  w kościołach samego w nocy, samego w dzień. Nie troszczą się więcej o Najświętszy Sakrament Ołtarza. Nie mówi się o tym Sakramencie Miłości (…) Dla wielu ludzi mój dom stał się teatrem rozrywek…”

Proszę, by modlitwa adoracji i uwielbienia była często podejmowana we wszystkich wspólnotach parafialnych i zakonnych. Zachęcam wszystkich do praktyki częstego nawiedzania Najświętszego Sakramentu. Zarządzam, by we wszystkich parafialnych kościołach były nadal odprawiane nabożeństwa pierwszych czwartków miesiąca. Proszę także, by na miarę możliwości poszczególnych parafii, zostało odprawione triduum ku czci św. Stanisław Kostki. Niech w miesiącu wrześniu nie zabraknie także modlitwy za ofiary II wojny światowej, a w Międzynarodowym Dniu Modlitwy o Pokój czyli 21 września br., jako Kościół częstochowski zjednoczmy się na modlitwie do miłosierdzia Bożego.

Z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa:

  W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen!

 (-) + Wacław DEPO

Arcybiskup Metropolita Częstochowski

Credo. Podstawowe prawdy wiary

Adam Bujak, ks. Waldemar Chrostowski

Książka ta zrodziła się z ducha nowej ewangelizacji. Jest artystycznym przedstawieniem prawd wiary katolickiej. Piękną fotografię wspomaga mądre słowo. Artyści od wieków wykazując się wielką kreatywnością, pędzlem i dłutem próbowali zgłębić zawarte w Credo Boże tajemnice.

Zobacz fragmenty Zamów książkę