Sekret fenomenalnego brzmienia skrzypiec Stradivariusa?

Skrzypce Stradivariusa w Pałacu Królewskim w Madrycie. / Źródło: Wikimedia

Skrzypce mistrzów Andrea Amatiego i Antonio Stradivariego uważane są za najwspanialsze w historii, a odkrycie sekretu ich doskonałego brzmienia od wieków jest wyzwaniem dla ekspertów.

Urodzony w 1505 roku Andrea Amati jest uważany za twórcę współczesnych skrzypiec, jego instrumenty były kopiowane od pokoleń. Natomiast urodzony 139 lat później Antonio Stradivari przejął metody i projekty Amatiego i ulepszał je, aż uzyskał skrzypce, które obecnie są uważane za niedoścignione.

Ostatnie badania, które przeprowadzono w tajwańskim Muzeum Chimei, polegały na porównaniu akustycznym brzmienia piętnastu zabytkowych instrumentów, w tym również skrzypiec Stradivariego, z nagraniami angielskich samogłosek wyśpiewanych przez wokalistki i wokalistów.

Wyniki badań (oprogramowaniem zarezerwowanym zazwyczaj do analizy mowy) prowadzonych nad nietuzinkowym brzmieniem skrzypiec wykonanych przez Antonio Stradivariego wykazują, że skrzypce te wytwarzają tzw. formanty, czyli harmoniczne tony, charakterystyczne dla wczesnych włoskich instrumentów. Formanty te odpowiadają rezonansom w ludzkim układzie głosowym. W przypadku skrzypiec Stradivariusa formanty mają wysoką częstotliwość, bliższą brzmieniu tenorów i kontraltów, niż basów i barytonów, tak jak w przypadku skrzypiec Amatiego.

Hwan-Ching Tai, profesor chemii z Narodowego Uniwersytetu Tajwańskiego, autor jednej z nowszych publikacji na temat skrzypiec Stradivariusa, stwierdził, że instrumenty te mają „jasność” i „blask”, charakterystyczne dla tonów o wyższej częstotliwości, co nadaje im brzmienie bliskie do kobiecych głosów.

Teoria tajwańskiego profesora jest jedną z wielu teorii tłumaczących piękno brzmienia skrzypiec Stradivariego. Inne teorie głoszą m.in., że ich wspaniałość jest rezultatem wyboru drewna o odpowiedniej gęstości czy też sposobu lakierowania.

Jak powszechnie wiadomo, wczesne skrzypce nie były instrumentem solowym, akompaniowały piosenkom i tworzyły tło do tańców, niewykluczone, że „ojciec” skrzypiec, Andrea Amati chciał, aby instrument smyczkowy, który wymyślił, wtapiał się w muzykę i pasował np. do występów biesiadnych.


Źródło: The Guardian, BT