Podglądając skromne życie braci kamedułów.
Bracia kameduli przybyli do kraju Słowian już w 1001 lub 1002 roku. Zakonników zaprosił książę Bolesław Chrobry. Było to związane z jego staraniami o koronację. Do dwóch przybyłych z Włoch braci, dołączyło trzech tutejszych, Izaak, Mateusz i Krystyn. Niestety ich posługa nie trwała długo, w roku 1003 ponieśli śmierć. Kilka lat później św. Bruno z Kwerfurtu pisze Żywot Pięciu Braci Męczenników. Kilka wieków później do Polski przybywają kameduli, który osiedlają się na krakowskich Bielanach. Historia kamedułów w Polsce jest niezwykle bogata i burzliwa. Losy kamedułów dziś, zostały uwiecznione na wspaniałych fotografiach Adama Bujaka, które znajdują się w albumie „Legenda Białych Braci”.
Legenda białych braci
Ponad tysiąc lat temu w tej puszczy zginęli męczeńską śmiercią pierwsi pustelnicy na polskich ziemiach, protoplaści kamedułów. Do dziś rosną w kazimiersko-bieniszewskiej kniei dęby pamiętające średniowiecznych Piastów. Do dziś trwa kult Pięciu Braci Męczenników, których ofiara wpisała się w narodziny państwowości polskiej.
-
Puszcza Kazimierska. W środniowieczu przebiegał tędy bardzo ważny trakt prowadzący z Gniezna do Kalisza.
-
Erem po wschodzie słońca. Mnich w drodze na poranną Mszę św.
-
Kapituła win. Mnich wymienia publicznie swoje przewinienia przeciwko Regule, zwyczajom kamedulskim i miłości bratniej. Przeor udziela wskazówek i naznacza pokutę. Mnich po wcześniejszym oskarżaniu się, leży krzyżem i wyraża pokorę.
-
Błogosławieństwo ojca przeora.
-
Bracia zajmujący się pszczelimi ulami.
-
Własny sad zapewnia mnichom owoce.
-
91-letni brat Leonard sieje pszenicę.
-
Własna praca jest jednym z istotnych elementów życia codziennego zakonników.
-
Brat Leonard w swojej celi, w której od lat wyrabia różańce.
-
Życie zakonne obok pracy wypełnia modlitwa i kontemplacja.
-
Nieopodal klasztoru znajduje się jezioro, w którym mnisi łowią ryby.
-
Kameduli zzawsze lokowali swoje eremy daleko od wiosek i miast, na wzniesieniach, wśród lasów. Szukali bowiem odosobnienia sprzyjającego rozmowie z Bogiem.
-
Mnisi na ogół spożywają posiłki samotnie w swoich celach. Br. Jan niesie w menażce obiad z kuchni do swojego pustelniczego domku.
-
Choć w tej części Polski śnieg nie pada zbyt często, jest tu silna tradycja kuligów.
-
Mnisi w czasie rekreacji.
-
Wspólne spożywanie łososia, smażonego na ognisku, nawiązuje do opowieści o łososiu podarowanym Pięciu Braciom, którym się posilali, a następnie głowę wrzucali do studni. Ryba cudowne z niej odrastała.
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.