Solidarność. Kronika lat walki 1980-2015
Czas mija, to już 40 lat od owego pod każdym względem gorącego sierpnia 1980 r. Zadań jednak nie ubywa, walka trwa, a Ojczyzna wciąż w potrzebie, wciąż żąda od swych najlepszych synów i córek bezkompromisowych postaw, obrony odwiecznych wartości, narodowej tradycji. Bo Solidarność nigdy nie walczyła tylko o prawa pracownicze, o lepsze płace, o ludzkie warunki w zakładach. Oczywiście, to jest jej zadaniem podstawowym jako związku zawodowego, ale Solidarność od samego początku zdawała sobie sprawę z tego, że osiągnięcia w sferze pracowniczej i socjalnej nierozerwalnie wiążą się z wartościami patriotycznymi i chrześcijańskimi. To przecież ludzie wynarodowieni i bez Boga w sercu doprowadzili nas wszystkich na skraj przepaści. Związek musi czuwać, by sytuacja się nie powtórzyła.
I czuwa – dowodzi tego ta książka opatrzona znamiennym podtytułem „Kronika lat walki 1980-2015”.
Solidarność. Kronika lat walki 1980-2015
Czas mija, to już 40 lat od owego pod każdym względem gorącego sierpnia 1980 r. Zadań jednak nie ubywa, walka trwa, a Ojczyzna wciąż w potrzebie, wciąż żąda od swych najlepszych synów i córek bezkompromisowych postaw, obrony odwiecznych wartości, narodowej tradycji. Bo Solidarność nigdy nie walczyła tylko o prawa pracownicze, o lepsze płace, o ludzkie warunki w zakładach.
-
Przewodniczący Solidarności Piotr Duda na czele marszu protestacyjnego wielotysięcznej rzeszy górników w Gliwicach 16 stycznia 2015 r. NSZZ „Solidarność” od 35 lat bez przerwy walczy o prawa pracownicze Polaków, ale także o wartości patriotyczne i obywatelskie. Jednocześnie związek zdecydowanie sprzeciwia się osłabianiu i rozkradaniu państwa.
-
Marsz przeszedł w ciszy i spokoju z krakowskich Błoń pod budynek Urzędu Miasta, gdzie odczytano rezolucję.
-
Krakowski marsz głodujących. Jego uczestnicy protestowali przeciwko drastycznie pogarszającemu się zaopatrzeniu w żywność. 7 sierpnia 1981 r.
-
Milicyjne sikawki rozpędzają manifestację pod pomnikiem Adama Mickiewicza na Rynku Głównym w Krakowie. Siła i przemoc były jedynymi argumentami stosowanymi po 13 grudnia 1981 r. przez władzę w „dialogu” ze społeczeństwem.
-
Na cmentarzu Grębałowskim w Krakowie Bogdana Włosika żegnało 20 tys. osób. Jego pogrzeb stał się wielką manifestacją nowohuckiej Solidarności przeciw zbrodniczemu ustrojowi.
-
25 sierpnia 1982 r. Krakowianie składają kwiaty na wmurowanej nielegalnie, w biały dzień (przez dwóch działaczy „S” przebranych za robotników), tablicy upamiętniającej 2. rocznicę porozumień gdańskich. Tablica po kilku godzinach została usunięta.
-
19 maja 1983 r., pogrzeb 19-letniego Grzegorza Przemyka.
-
Jan Paweł II przy grobie kard. Stefana Wyszyńskiego w warszawskiej katedrze św. Jana.
-
Ojciec Święty z górnikami na Górze św. Anny, 21 czerwca 1983 r.
-
Tłumienie manifestacji w Nowej Hucie, 13 września 1983 r.
-
Zomowcy przed nowohuckim kościołem Arka Pana, 1 maja 1984 r.
-
3 listopada 1984 r. Pogrzeb ks. Jerzego przed kościołem na Żoliborzu.
-
Anna Walentynowicz (z lewej) podczas Mszy św. za Ojczyznę w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Nowej Hucie.
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.